Wat zegt u nu? – Bijzondere uitspraken deel 3

Wat zegt u nu? – Bijzondere uitspraken deel 3

Deel 3 dus. Dat betekent dat er ook een deel 1 en deel 2 is :)

Nog meer inspiratie om je lachspieren aan het werk te zetten. Desondanks waren deze bijzondere en soms bizarre uitspraken die mensen deden in het gesprek over het al dan niet eten van dieren serieus bedoeld. Achteraf kan ik er hartelijk om lachen, maar eigenlijk is het best wel bedroevend dat dit soort gedachtekronkels niet zeldzaam zijn. Door het telkens van me af te schrijven hoop ik er toch nog een positieve draai aan te geven.

So, here we go!

Wat zegt u nu?

Onwetend
Ik
: Melk is voor kalfjes.
Bejaarde man: Wat een onzin! In die 40 jaar dat ik voor de klas heb gestaan heb ik nog nooit zo’n grote onzin gehoord!
Ik: Wat is het volgens u dan wel?
Bejaarde man: Ach, dat weten die kalfjes toch helemaal niet, dat dat voor hun is.

Hè gezellig
Man
: We moeten meer respect en liefde tonen.
Ik denk ondertussen: Kijk, zo komen we nog eens ergens.
Man, even later in het gesprek: Ik heb vlees nodig om agressie te voelen!

Iets met een klok en een klepel
Jongen: Als we allemaal planten zouden eten dan zijn er straks geen bomen meer om zuurstof te produceren.

Idem dito
Ik, aan het eind van mijn uitgebreide uitleg over de zuivelindustrie: Dus na een jaar of 5 doorlopende zwangerschappen en gelijktijdige melkproductie wordt de koe als dank naar het slachthuis afgevoerd.
Man: Heb je wel eens in het bejaardenhuis gekeken? Daar gebeurt precies hetzelfde.

Complimenteus
Ik: Ik heb zelf al 30 jaar geen vlees meer gegeten.
Man: Dan zie je er nog best oké uit.

Struisvogelpolitiek
Vrouw
: Nee, ik wil de beelden uit de zuivelindustrie niet zien. Als ik weet wat daar allemaal gebeurt ga ik mensen haten en dat wil ik niet.

Autonoom kuddegedrag
Jongen: Ik blijf gewoon vlees eten, want je gaat toch nooit de hele wereld vegan krijgen.
Ik: Het gaat om de individuele keuzes die jij en ik maken.
Jongen: Maar dat heeft toch geen zin.
Ik: Stel je zou tot de laatste 10% van de bevolking horen die nog vlees eet, zou je dan wel vegan worden?
Jongen: Ik volg nooit de meute, ik maak mijn eigen keuzes.

Save Square
Save Square: een voorlichtingsactie van Animal Save Movement, waar ik wekelijks aan meedoe.

In het voorbijgaan

Bovenstaande uitspraken deden mensen terwijl ik met hen in gesprek was. Daarbij maken mensen ook opvallende opmerkingen wanneer ze onze actie -waarbij we beelden vertonen uit o.a. stallen en slachthuizen- enkel passeren.

Naast de welbekende “Lekker, kipnuggets!” (vrijwel altijd bij beelden uit de eierindustrie, dus dubbel misplaatst) krijgen we nog veel meer ter ore:

  • Ik eet gewoon liever shoarma dan dat ik dit zie.
  • We gaan gourmetten vanavond!
  • Lijkt me irritant om niks te kunnen zien. *maakt zich kennelijk meer zorgen om de vrijwilligers dan om de dieren op de beeldschermen*
  • Kom, we gaan naar de KFC!
  • Ook sneu om zo je dag te moeten doorbrengen.
  • Oooh niet kijken! *sleurt vriendin met bontkraag mee*
  • Heerlijk, zo’n speklapje.
  • Ga toch werken! *al winkelend op zaterdagmiddag*
  • Je kunt zo die laptops uit hun handen pakken, zien ze toch niet.

Zoals je kunt lezen kunnen sommige mensen nog wel een lesje opvoeding gebruiken. Aan de andere kant denk ik dat hoe meer men een opmerking denkt te moeten maken, hoe meer het ergens in dat achterhoofd al wringt. Want er is geen één weldenkend mens vóór dierenleed.

Ik probeer het maar te zien als een teken dat de boodschap – dat het eten en gebruiken van dieren niet meer van deze tijd is – zich aan het verspreiden is en dat ze koste wat het kost willen vasthouden aan oude patronen, simpelweg omdat ze opzien tegen veranderen. Maar in hun hart weten ze allang dat het niet oké is.

De toekomst is plantaardig. Of ze willen of niet.

Keeping my cool

Tot slot nog even een geslaagde move van mezelf onlangs, al zeg ik het zelf  ;)

Toelichting: de blinddoeken die we tijdens zo’n Save Square dragen zijn see-through. Oftewel, mensen zien onze ogen niet, maar wij kunnen er gewoon doorheen kijken.

Ik sta geblinddoekt in de Square met een laptop. Een bijdehante jongen denkt in het voorbijgaan even het toetsenbord te bedienen. Ik draai de laptop abrupt weg, tegen zijn looprichting in. Hij mist, heeft door zijn vaart geen mogelijkheid om te corrigeren en kan niet anders dan quasi nonchalant doorlopen.
Zijn vriendin en een aantal passanten zijn getuige van zijn blamage. In gedachten zing ik “Can’t touch this” en doe ik bijbehorend dansje. Ik voel me best een beetje cool :)

 

Kopfoto: Elfrieda Peetoom